Moje nie-marzenie spełnione!

Dlaczego nie-marzenie?? Mój mąż sprawił mi lustrzankę (Canon eos 1100D) na walentynki.

Nie marzyłam o lustrzance. Nie było to moje marzenie.

Ale.. chciałam ją mieć.

 

Więc lekki paradoks : nie marzyła ale chciała??

Staram się nie marzyć. Wiem, że marzenia to piękna, ukryta sfera człowieka, ale marzenia - mi osobiście - sprawiają zawód. Nie lubię marzyć. Bo jest mi przykro, że tego czegoś nie mogę mieć.

Dlatego.. ja chcę! Chcę mieć to, to i to. I powoli dążę do tego.

Lustrzankę planowałam kupić w drugiej połowie tego roku, lub w następnym. Ale pojawił się nagły zastrzyk finansowy i mąż sprawił mi oto taką radość. O wiele większą, że nie będziemy musieli bawić się w raty.

Mam ją i nie oddam. Wiem, że umili mi życie. Umili wszystkie piękne chwile, które będą tak żywe, umili wszystkie imprezy rodzinne.

Przecież zwykła cyfrówka też jest dobra. Tak, nie przeczę. Ale jednak to nie jest ten sam poziom "dobroci" (?) co lustrzanka. Zdjęcia są o wiele czystsze, żywsze, większość zdjęć nie wymaga obróbki.

Wiem, że wiele z Was marzy o takim sprzęcie. Dlatego nie marzcie, a chciejcie. Chciejcie i powoli do tego dążcie. Marzenia zawsze zostają marzeniami (no może nie zawsze - przeważnie:))

Jeszcze nie miałam okazji porobić konkretnych zdjęć. Poza tym, uczę się :)

Zdjęcie robione przez okno. Są nawet czyste :D